„Pod okiem” Huberta Skrzypczaka i Dariusza Michalczewskiego.
W piętnastu pojedynkach pięściarskich zmierzą się najlepsi zawodnicy boksu amatorskiego na Pomorzu w I Memoriale im. Brunona Bendiga. Młodym zawodnikom przyglądać się będą sławy światowego boksu mieszkający w Wejherowie Hubert Skrzypczak i Gdańsku Dariusz Michalczewski.
20 października w sobotę o godz. 17.00 w hali sportowej w Gniewinie, znajdującej się w kompleksie sportowym, znanym głównie z pobytu podczas turnieju EURO 2012 piłkarskich mistrzów świata i Europy - drużyny Hiszpanii, odbędzie się I Memoriał im. Brunona Bendiga (brązowego medalisty olimpijskiego wagi koguciej z 1960 r. i wicemistrza Europy z 1965 r.). Podczas zawodów na ringu zaprezentują się zawodniczki i zawodnicy w różnych kategoriach wiekowych (od kadeta do seniora), m.in. medaliści Mistrzostw Polski i Mistrzostw Europy. Gośćmi specjalnymi Memoriału, będą brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Meksyku (1968), mistrz (1967) i wicemistrz Europy (1965) - Hubert Skrzypczak oraz były zawodowy mistrz Świata i amatorski mistrz Europy (1991) - Dariusz Michalczewski. Organizatorem Memoriału jest Klub Bokserski „Bombardier” z Gdyni oraz GOTiS Gniewino pod patronatem Wójta Gminy Zbigniewa Walczaka.
Przypomnijmy
Brunon Bendig, urodzony 6 października 1938 w Chełmnie nad Wisłą w woj. Pomorskim, zmarł 15 września 2006r. syn Franciszka Mikołaja i Agnieszki Pałubickiej, wykształcenie podstawowe, ślusarz narzędziowy. Pięściarz (169 cm, 54 kg) wagi muszej, koguciej (w tej kat. odniósł wszystkie największe sukcesy) i piórkowej. Zadebiutował w ringu w LZS Starogard pod okiem trenera Kazimierza Grzywacza (1955), po czym odkryty przez Józefa Krużę (mistrz Europy z Warszawy 1953) trafił do Wisły Tczew (1956-1958), gdzie otrzymał podstawy sztuki pięściarskiej. W czasie służby wojskowej w Zawiszy Bydgoszcz 1959-1960 (trenerzy Rinke i Kaźmierczak), a potem zawodnik Gedanii Gdańsk 1960-1963 (ponownie trener Kruża) i Polonii Gdańsk 1963-1971 (Bianga i Karnath). Wybuch jego wielkiego talentu nastąpił, kiedy zgodnie z zaleceniem medycznego opiekuna bokserskiej kadry narodowej dr Jerzego Moskwy, awansował z wagi muszej do koguciej. Ujawniły się wtedy nieograniczone możliwości drzemiących w nim (i tłumionych limitem wagi) sił. Ogromny zmysł taktyczny i opanowany do perfekcji lewy prosty wspierany prawym hakiem - oto podstawowe elementy sztuki pięściarskiej tego zawodnika, które były dla jego rywali zaporą nie do przebycia. 4-krotny mistrz Polski: w wadze koguciej (1962-1964) i piórkowej (1965) oraz 21-krotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych 1960-1966 (16 zwycięstw, 5 porażek). Z dwóch startów w mistrzostwach Europy (1963, 1965) przywiózł srebrny medal i tytuł wicemistrzowski z Berlina (1965), gdzie w finale przegrał z reprezentantem ZSRR Stanisławem Stiepaszkinem. Zwycięzca Turnieju Przedolimpijskiego PZB i "Trybuny Ludu" (1961, 1962, 1963) w kat. koguciej i w kat. piórkowej (1965) oraz turnieju "Czarnych Diamentów" (1963). Stoczył w sumie 271 walk (239-4-28). Zasłużony Mistrz Sportu. Żonaty (od 1960 z Teresą Hałas, później rozwiedziony). Zaradny i przewidujący między linami ringu, w życiu zbyt często zakrapianym alkoholem, nie potrafił dać sobie rady. W efekcie rozwód, nieszczęśliwy i groźny wypadek (1971) zakończony wylewem krwi do mózgu, długotrwała rehabilitacja, równia pochyła i boczny, życiowy tor - tak napisał jego biograf Jerzy Gebert. Zmarł 15 września 2006 w Gdańsku.(źródło www.PKOL.pl)
Hubert Zenon Skrzypczak, urodzony 29 września 1943 w Wejherowie, syn Józefa i Pelagii Wolińskiej, absolwent Technicznej Szkoły Zawodowej (mechanik samochodowy), instruktor sportu, oficer policji. Pięściarz (157 cm, 51 kg) wagi papierowej i muszej, reprezentant Gryfu Wejherowo (1960-1962), Zawiszy Bydgoszcz (1963-1965) i GKS Wybrzeże Gdańsk (1965-1976). W ciągu całej kariery sportowej zacięcie rywalizował z równie świetnym zawodnikiem Arturem Olechem (później także Jerzym Wichmanem) i głównie dlatego, tylko raz, udało mu się zdobyć tytuł mistrza Polski w wadze muszej (1970); w latach 1965, 1966, 1968, 1969, 1971 był wicemistrzem. 8-krotny reprezentant Polski (1966-1974) w meczach międzypaństwowych (7 zwycięstw, 1 porażka), 2-krotny uczestnik mistrzostw Europy (1965, 1967). Z Berlina (1965) przywiózł medal srebrny przegrywając w finale z reprezentantem RFN Johannem Freistadtem. Tytuł mistrzowski wywalczył w Rzymie (1967). Tam m. in. w półfinale pokonał Piotra Gorbatowa (ZSRR), a w finale wygrał zdecydowanie z Rumunem Constantinem Ciucą (jedyny raz w historii tej imprezy nie grano hymnów narodowych zwycięzców i Skrzypczak, o czym zawsze wspominał, nie wysłuchał na swoją cześć Mazurka Dąbrowskiego). Ze względu na wzrost i wagę nie został piłkarzem, a bokserem, ale waga - jak się miało okazać - stała się też jego nieszczęściem. Trener Feliks Stamm (kiedy po raz pierwszy na IO w Meksyku rozgrywano walki w najniższej kategorii wagowej - papierowej do 48 kg) zdecydował, że w wadze muszej wystąpi A. Olech, a w najlżejszej właśnie Skrzypczak. Znaczyło to praktycznie zrzucenie przez gdańszczanina 6 kilogramów wagi. I dokonał tego, ale piekielnie wygłodzony i coraz bardziej osłabiony (a także fatalnie czujący się w meksykańskim klimacie), walczył w turnieju, z walki na walkę coraz słabiej. Zwycięstwo nad Australijczykiem było szczytem możliwości Polaka. Potem już nigdy nie "zrzucał" wagi. Stoczył w sumie 243 walki (208 zwycięstw - 3 remisy - 32 porażki). Był 4-krotnie sklasyfikowany przez miesięcznik "Boks" na liście najlepszych bokserów Europy: 1966 /4/, 1967 /1/, 1968 /1/ - tu w w. papierowej, pozostałe w w. muszej, 1971 /8/. Uznany za najlepszego zawodnika wagi papierowej w historii naszego boksu. Zasłużony Mistrz Sportu. Czytelnicy "Dziennika Bałtyckiego" wybrali go najlepszym sportowcem Wybrzeża (1967). Żonaty. Ma dwóch synów. Mieszka w Wejherowie, gdzie "wszyscy go pamiętają".(źródło www.PKOL.pl)
Dariusz Michalczewski, urodzony 5 maja 1968 roku w Gdańsku. Mistrz Polski juniorów w wadze półśredniej, Młodzieżowy Mistrz Polski w wadze junior średniej, brązowy medalista Mistrzostw Europy juniorów. Amatorski Mistrz Europy w wadze półciężkiej(barwy Niemieckie). Zawodowy Mistrz Świata w wadze półciężkiej w latach 1994-2003., oraz Mistrz Świata w wadze junior ciężkiej w 1995 r. Jeden z najbardziej utytułowanych bokserów wagi półciężkiej, i najbardziej utytułowany polski bokser zawodowy. W 2002 r. WBO nazwała go największym czempionem tej organizacji. Na ringu zawodowym był niepokonany przez 48 walk, i był bliski wyrównania rekordu słynnego Rocky,ego Marciano. Jako pierwszy w historii zunifikował trzy pasy mistrzowskie WBA, WBO i IBF. Tytułu mistrza świata organizacji WBO udanie bronił w 23 walkach, dzierżąc go przez 9 lat. Posiada także obywatelstwo niemieckie, i przez większość lat swojej kariery zawodowej reprezentował barwy tego kraju.