20 czerwca, po ponad miesiącu, zostały zakończone prace wykopaliskowe prowadzone w związku z budową budynku uslugowo-mieszkalnego na działce u zbiegu W. Szpitalnej 131 Stycznia w Chojnleach. Odnaleziono m.in. sensacyjne pochówki wampiryczne.
Pracami kierował mgr Maciej Kurdwanowski. W toku prac terenowych wytyczono dwa wykopy. których głębokość dochodziła do 2.5 m. W wykopach odkryto ślady zasiedlenia od XIII do XX wieku. Z najstarszym poziomem użytkowania. poprzedzającym lokację Chojnic przez krzyżaków związana byla jama śmictniskowa o głębokości ponad metra. Wydobyto z niej kilkaset fragmentów naczyń. kości zwierząt, a także bardzo dobrze zachowany nóż. Caly zbiór datowany jest wstępnie na pierwszą polowę XIII wieku, jednak niewykluczone. że zabytki są nawet o sto lal starsze. Rozstrzygnie to ich analiza w trakcie opracowania wyników badań. Kolejne poziomy użytkowania związane są juk z miastem lokacyjnym. W zasadzie od założenia Chojnic obszar ten użytkowany był w celach komunikacyjnych - jako fragment traktu prowadzącego z bramy miejskiej w kierunku Czluchowa i być może Bytowa.
W najstarszej zapewne XIV-wiecznej, fazie byl on moszczony korą i pólolcrąglakami, jednak już na przełomie XIV i XV utwardzono go za pomocą bruku. Prowadzi' on najprawdopodobniej od Bramy Czluchowskicj do miejsca badań, zapewne także dalej. Zostal wykonany z dużą starannością - wyprofilowano go. by umożliwić spadek wody, w regularnych odstępach ułożone zostały pasy dużych kamieni, pomiędzy którymi osadzono mniejsze. Bruk. prostopadle do traktu przecinał również rynsztok, stanowiący część konstrukcji drogi. Sposób wykonania drogi może świadczyć zarówno o jej znaczeniu, jak i bogactwie miasta. Z tych najniższych poziomów użytkowania terenu. poza fragmentami naczyń i kośćmi, pozyskano kilkadziesiąt fragmentów skór. z których niektóre stanowiły odpady poprodukcyjne, zaś kilka części obuwia oraz fragmenty poroża. ze śladami obróbki, które świadczą o funkcjonującej już wtedy lokalnej produkcji rzemieślniczej.
Bruk został jednak zniszczony w znacznym stopniu przez cmentarzysko. które funkcjonowało w tym miejscu najprawdopodobniej w XVIII wieku, w okresie poprzedzającym budowę najmłodszej fazy kościoła ewangelickiego pod wezwaniem św. Ducha (czyli do roku 1793). Na tym etapie prac nic można wykluczyć, że część grobów jest starsza zaś najmłodsze pochodzą z pierwszej polowy XIX wieku. Łącznie archeolodzy zadokumentowali około trzydziestu pochówków, wiele z nich byly to mogiły zbiorowe, większość byla przynajmniej częściowo zniszczona. Dodatkowo szczątki ludzkie znaleziono w kilkudziesięciu skupiskach, które pierwotnie byty grobami, jednak zostały zniszczone w trakcie późniejszego użytkowania tego obszaru. O zmarłych na tym etapie prac można powiedzieć niewiele -większość grobów pozbawiona była jakiegokolwiek wyposażenia, wiele było grobów dziecięcych lub należących do osób mlodych. Najciekawszy zadokumentowany pochówek należał osoby na której szyi umieszczono sierp skierowany ostrzem do gardla. Miało to najprawdopodobniej znaczenie rytualne i symboliczne. sierp według wierzeń mial chronić przed powrotem zmarłego z za grobu kalecząc go bądź pozbawiając głowy, gdyby ten chciał powstać. Wszystkie szczątki zostaną przebadane przez antropologów z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego.
fot. mat. pras.
Chcesz być na bieząco z informacjami ze świata historii? Jesteśmy na facebooku polnocnej.tv. Szukaj nas na Twitterze oraz wyślij nam maila.
Więcej artykułów historycznych na naszym portalu poświęconym historii - http://strefahistorii.pl/