Jerzy Kukuczka - polski taternik, alpinista i himalaista, jako drugi człowiek na Ziemi zdobył Koronę Himalajów i Karakorum - wszystkich 14 ośmiotysięczników. Pierwszy tej sztuki dokonał Reinhold Messner, któremu zajęło to 16 lat. Kukuczka zrobił to w niespełna 8. Gdyby żył, dziś obchodziłby 69 urodziny. Kim był jeden z największych himalaistów wszechczasów? Przypomnimy jego sylwetkę, bo warto pamiętać.
Był beskidzkim góralem, którego rodzina pochodzi z Istebnej. Urodził się 24 mara 1948 roku w Katowicach. W szkole średniej uprawiał podnoszenie ciężarów - aż do momentu, kiedy dostał zakaz lekarski uprawiania tego sportu.
W 1965 roku został członkiem Harcerskiego Klubu Taternickiego im. gen. Mariusza Zaruskiego w Katowicach. HKT prowadził działalność turystyczną, organizując imprezy turystyczne z wykorzystaniem elementów z zakresu wspinaczki. W tych działaniach Kukuczka brał czynny udział. W 1966 roku wstąpił do Koła Katowickiego Klubu Wysokogórskiego i ukończył tatrzański kurs wspinaczkowy. Zimą 1967/68 uzyskał stopień przewodnika, a następnie – podharcmistrza. Razem z nim proporczyk Harcerskiego Klubu Taternickiego znalazł się na najwyższych szczytach Ziemi.
Jego najważniejszymi osiągnięciami w karierze były: zdobycie Korony Himalajów i Karakorum w ciągu zaledwie ośmiu lat: 1979-1987; wytyczenie jedenastu nowych dróg na zdobytych ośmiotysięcznikach(do chwili obecnej nie pobity rekord, wytyczona przez niego droga na K2 nigdy nie została powtórzona); siedem wejść na ośmiotysięczniki w stylu alpejskim - w tym na K2; zdobycie czterech ośmiotysięczników zimą - w tym trzech po raz pierwszy w historii: Dhaulagiri I, Kangchendzonga, Annapurna; zdobycie w ciągu niespełna dwóch lat (21 stycznia 1985 – 10 listopada 1986) sześciu ośmiotysięczników, z czego aż trzy po raz pierwszy zimą, na trzech kolejnych wytyczenie nowych dróg - w tym niezwykle trudne drogi na Nanga Parbat i K2; samotne zdobycie Makalu nową drogą. Jako jedyny człowiek na świecie, Jerzy Kukuczka, zdobył dwa ośmiotysięczniki w ciągu jednej zimy.
21 stycznia 1985 jako pierwszy człowiek na ziemi (razem z Andrzejem Czokiem) wszedł zimą na Dhaulagiri (8167 m n.p.m.) – pierwszy z czterech ośmiotysięczników, które zdobył zimą
W 1988 roku, podczas Igrzysk Olimpijskich w Calgary wraz z Reinholdem Messnerem został nagrodzony srebrnym Orderem Olimpjskim. Reinhold Messner odmówił przyjęcia medalu, uzasadniając swój gest tym, że uważa alpinizm za twórczość, a nie rywalizację. Jerzy Kukuczka przyjął medal, ponieważ w wyczynowym wspinaniu widział sportowe wartości, co niejednokrotnie podkreślał:
W alpinizmie, jak w szachach, jest miejsce na swego rodzaju twórczość i sportową rywalizację. Gdyby jej zabrakło, być może nigdy bym się nie wspinał.
Jerzy Kukuczka (z lewej) i Andrzej Czok podczas wyprawy na Mount Everest – zdjęcie wykonane wiosną 1980 roku. 19 maja 1980 zdobyli oni szczyt nową drogą
Wolno aklimatyzował się, za to słynął z ogromnej wytrzymałości psychicznej i fizycznej. Jego partnerami podczas różnych wypraw byli m.in. Wojciech Kurtyka, Artur Hajzer, Krzysztof Wielicki, Ryszard Pawłowski.
Południowa ściana Lhotse
Mnie nie wystarczy być tylko w górach. Nie wystarczy być na wyprawie. Uważam, że jeżeli się podchodzi pod górę, to z jakimś celem, a tym celem jest wejść na tę górę.
24 października 1989 roku wspólnie z Ryszardem Pawłowskim wchodził na Lhtose nową drogą, przez słynną, niezdobytą wówczas południową ścianę. Kukuczka wspinał się jako pierwszy i tuż przed granią szczytową, na wysokości 8300 metrów, odpadł. Lina, nie wytrzymując obciążenia, pękła. Wspinacz spadł w dwukilometrową przepaść. Oficjalna wersja brzmiała, że Kukuczkę pochowano w lodowej szczelinie, nieopodal miejsca upadku. Taki krok był podyktowany wymaganiem odnalezienia ciała do wypłaty odszkodowania dla rodziny zmarłego.W rzeczywistości ciała Jerzego Kukuczki nigdy nie odnaleziono.
Jerzy Kukuczka kochał góry i nie mógł bez nich żyć. Podobnie jak wielu przed nim i po nim, został w nich na zawsze...
foto + info: www.wikipedia.com
oprac. Karoll